Dag 6: Pak Chong - Ayutthaya

Vanmorgen met onze Poolse buren, waar we gisteren ook de jungletour mee hebben gedaan op pad gegaan naar Ayutthaya. Oftewel eerst met de taxi naar het station waar de trein blijkbaar pas 1,5 uur later vertrekt. We waren verbaast dat het dezelfde pickup met bankjes erop hadden van twee dagen ervoor bij Bobby's, maar voor 2 km voldoet die. De kaartjesverkoper op het station wilde onze rugzakken wel in de gaten houden, dus konden we op zoek naar ontbijt en koffie. Ontbijt is geen probleem hoewel de Polen scrambled eggs wilden en dat gaat hier niet zomaar lukken. De Thai eten gewoon de hele dag warm eten, ook bij het ontbijt rijst met groente, vlees en een bepaalde gekruide saus. De zoektocht naar koffie duurde wel een half uur en het maken van de koffie ongeveer even lang. Gelukkig kwam de trein toch te laat dus waren we ruim op tijd terug op het station. Op het station kwamen we ook weer twee Italiaanse meiden tegen die gisteren ook bij de jungletour waren en nu ook naar Ayutthaya gingen. Gezellig. In de trein, allemaal 3e klasse plekken zonder airco,  heel veel Thai en wij met de 2 Italianen in onze coupe als enige buitenlanders (in een coupe zitten zo'n 80 personen). Overigens hadden ze alleen 3e klasse en kostte dat nog geen euro per persoon.  Een man van ongeveer 60 met een Ierse camouflagejas wees ons waar we konden zitten.  Hij zat een paar stoelen voor ons met 2 studenten die gedurende het eerste uur dubbel lagen van het lachen. Constant kwamen er vrouwen langs om etenswaren te verkopen. Na ieder station kwamen er andere vrouwen met andere etenswaren binnen en hun waar vond gretig aftrek onder de Thai. De camouflagejas meneer kwam af en toe een keer onze kant op om het telefoonnummer van zijn Groningse vrienden te laten zien en te vragen waarom Nederlanders zo groot zijn. Ons antwoord was omdat we ons hoofd boven  water moeten kunnen houden in Holland. Na ongeveer een uur wees de camouflagejas naar de stoelen een eindje verderop en zijn studenten verplaatsten zich in de richting van de aangewezen stoelen. Vervolgens wenkte de campouflagejas ons  en namen wij plaats tegenover hem. Hij vertelde over zijn Groningse vrienden waar hij blijkbaar een tijdje gewoond had, waarom werd niet duidelijk. Ik vroeg hem hoe het komt dat de Thai zo vriendelijk zijn, maar volgens hem was dat niet zo. Toen hij zag dat ik naar een meisje keek dat een soort boon zat te eten. Regelde hij meteen dat wij de boon konden proeven. natuurlijk stoppen wij de boon in onze mond met schil en al. Hele coupe dubbel van het lachen. Vervolgens kregen we nog megaverse pinda's van  de door de camouflflagejas weggestuurde studenten.  Uiteindelijk trok de camouflagejas diep uit zijn zak een veel gebruikt notitieboekje. In dat boekje had hij allerlei woorden genoteerd onder het kopje NITTERLANDS. Er ontbrak alleen nog het een en ander en de vraag was of ik de hiaten kon opvullen dus  vijftien vijfentwintig vijfendertig  en de maanden van het jaar waarop John en ik spontaan Januari februari maart april may june juli begonnen te zingen. Nou dat vinden ze mooi hiero zelfs als John het zingt. Uiteindelijk werd het boekje weer zorgvuldig opgeborgen in de camouflagejas. De camouflagejas had ook iets bedacht om al het eten en drinken dat ze serveren in plastic zakken rechtop te houden: een S-haak waarmee je de zakken aan de rand van het raam kan hangen in de trein. Ondertussen zagen we dat onze italiaanse maatjes ook volop contact hadden, de Thai waren vooral geïnteresseerd in hun tatoeages en maakten  er veelvuldig foto's van. Wij maakten ook nog een foto van onze gezellige Thai studenten en onze camouflagejas en namen met wederzijds veelvuldig zwaaien afscheid.

Opvallend is hier dat mensen in de trein geen mobiel in hun hand hebben en met elkaar praten. Na zo'n 2 en half uur hadden we de 120 km overbrugt en kwamen we aan n Ayutthaya. Daar stond al meteen iemand klaar die de reizigers verdeelde in tuktuks en binnen 10 minuten waren we bij ons verblijf Pan Din Boutique. We kregen meteen een fles koud water en de accommodatie ontbrak aan niets. Een heerlijke tuin met zitzakken en ventilator en een relatief groot appartement. Ik ben zelf de stad in gefietst om het vervoer naar Kanchanaburi te regelen, maar kon niets vinden. Alle opschriften zijn in het Thais, maar bij aankomst had Yvon via de eigenaar alles al geregeld: de tour per minivan over 2 dagen, de tour morgen door Ayutthaya per tuktuk en het gratis transport naar de nachtmarkt, waar we samen met een Engelse die in Brussel woonde en werkte voor de Europese Commissie naar de nachtmarkt zijn gegaan. Allerlei eten boden ze daar aan, van insecten tot kikkers en eekhoorns. Wij hebben het gehouden bij een Pad Thai en enkele flessen bier. Vervolgens nog naar de 7-!1 voor wat extra bier en snacks, waarna we nog tot laat (voor onze doen) in de tuin gezeten hebben.